به نقل از «فارس»

در نهایت مردم بالاترین داور هستند/حنجره طلایی لرستان قهرمان «عصر جدید» شد!+فیلم

تاریخ انتشار: ۲۷ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۲۰۲۴۲

خبرگزاری فارس ـ گروه موسیقی ـ علیرضا سپهوند: تاریخ نشان داده و اثبات کرده که همواره مردم بهترین داور هستند. زمانیکه تفکر جمعی به سمتی سوق داده می‌شود،  یعنی یک پدیده یا رویدادی، نظر توده را به خود جلب کرده است. این جلب توجه که در طی زمان به تحلیل ذهنی میلیون‌ها نفر ـ ساعت منتهی می‌شود، یعنی این حجم از تحلیل در این حجم از کثرت بر روی یک موضوع یا سوژه واحد متمرکز و نتیجه‌گیری می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ازاینرو رای و نظر مردم همواره دقیق‌ترین و نزدیک‌ترین نظر در خصوص یک رویداد یا پدیده بوده است. البته که در این فرآیند خاص طولابی و «عصر جدید» عناصری همچون داورها و کارشناسان و مجری از یک سو و محرک‌‌هایی همچون موسیقی و خوانش صحیح و شرایط سنی و حتی جغرافیایی از سوی دیگر به عنوان مواد اصلی تشکیل دهنده برای همان تحلیل ذهن جمعی، مهمترین‌ فاکتورهای خروجی و رای نهایی مردم را تشکیل می‌دهند. به همین دلیل همواره در نهایت مردم در اینچنین مواردی بهترین تصمیم و قضاوت را ارائه می‌دهند. 

بالاخره فینال رقابت‌های «عصر جدید» هم به پایان خود رسید و «علی نظری طولابی» نوجوان خوش قریحه کوهدشتی با صدا و قدرت و تکنیک مثال زدنی‌اش همانطور که مردم از ماهها قبل به ویژگی‌های متفاوتش پی برده بودند، در نهایت قهرمان دور سوم مسابقه استعدادیابی تلویزیونی «عصر جدید» شد. با پایان رای‌گیری مردمی فینال عصر جدید علی طولابی پدیده خوانندگی این دوره توانست با کسب بیش از ۵ میلیون و ۵۶۳ هزار رای قهرمان این دوره از مسابقات شود. گروه «پهلوانک های ایران زمین» با کسب بیش از ۴ میلیون رای در جایگاه دوم قرار گرفتند و پیمان ابراهیمی از اصفهان با بیش از ۳ میلیون رای سوم شد.

از زمانی که اولین برنامه و اجرای علی طولابی در برنامه «عص جدید» به صحنه رفت و از تلویزیون پخش شد، فیلم اجرایش در فضای مجازی به شکلی گسترده پخش و بعد از آن دیگر ویدیوهایش هم در دنیای مجازی به سرعت وایرال می‌شد. طولابی بخصوص در اجرای بخش فینال با حسن انتخاب اثری فوق‌العاده سنگین و تکنیکی از همایون شجریان، توانایی خود در آواز و موسیقی ایرانی و اجرای تحریرهای دشوار را به رخ داوران و مردم کشید.

تجربه بخصوص در زمینه موسیقی نشان داده که هرزمان به سرعت یک خواننده روی زبان‌ها می‌افتد و ویدیوهایش توسط مردم و سایت‌ها دست به دست می‌شوند، از دو حال خارج نیست. یعنی اینکه این خواننده آمده که برای سال‌های سال بماند یال اینکه آمده تا زود هم برود. ولی مساله این دو رویه چیست؟

یک دسته از خوانندگان هستند که به واسطه و حمایت برخی سایت‌ها و تهیه کنندگان و مافیاهای موسیقی به مارکت موسیقی عرضه می‌شوند. اکثر این دسته از خوانندگان، چون کمتر با اتکاء بر استعداد هنری خود و بیشتر با تکیه بر مافیا و حمایت یک سرمایه‌گذار آمده تا به زور هم که شده بر مارکت موسیقی تحمیل شود، اما اینجا چون در نهایت تعیین کننده اول و آخر، مردم هستند، آ« خواننده اگر در خود استعدادی شگفت‌انگیز نداشته باشد، هرچند هم که از سوی مافیای موسیقی رویش سرمایه‌گذاری شود باز هم دوام نخواهد آورد و خیلی زود از مارکت موسیقی پس زده خواهد شد. امکان ندارد خواننده‌ای بیاید و در موسیقی بماند و حداقل یک ویژگی یا توانایی خاص نداشته باشد.

دسته دوم هم که کاملا معلوم است، آن خوانندگانی هستند که تنها با پشتوانه توانایی و مهارت‌های خود توانسته‌اند بالا بیایند که البته در مراحل بعدی موفقیت‌شان با حمایت برنامه‌هایی چون «عصر جدید» یا حمایت سازمان‌ها و نهادهای مرتبط، روند موفقیت‌شان تداوم می‌یابد. این دسته چون با استعداد و توانایی‌های لازم به مارکت موسیقی آمده‌اند، حتما می‌مانند چون مردم آن‌ها را می‌پسندند و این یعنی تمام ماجرا.

و این یعنی تمام هرآنچه که هنرمند به آن می‌رسد که از محبوبیت و شهرت و ثروت و هرآنچه که قابل تصور باشد را از مردم می‌گیرد و اینجاست که خواننده یا هر هنرمند و سلبریتی باید این مهم را مدام بر خود یادآوری کند که من هرچه دارم از این مردم است و مدام باید خود را خدمتگذار این مردم بدانم. درصورتیکه متاسفانه بسیاری از همین سلبریتی‌ها به محض اینکه اعتبار و ثروت و شهرتشان را از همین مردم می‌گیرند، به فاصله کوتاهی همه چیز را فراموش کرده و به همین مردم پشت می‌کنند. البته بالاخره هر هنرمندی با مردم نباشد خیلی زود نتیجه پشت کردن به بزرگترین حامی خود را با تمام وجود لمس، احساس و درک خواهد کرد.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: طولابی کوهدشت عصر جدید خواننده همایون شجریان شجریان مارکت موسیقی عصر جدید

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۲۰۲۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خود را بدهکار خاک و مردم کشورم می‌دانم/ موسیقی بخشی از دکوپاژ در فیلم‌های کیمیایی است

 ستار اورکی آهنگساز مطرح سینمای ایران به موزه سینما گفت: من در پانزدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۸ در شهر اهواز متولد شدم و اصالتا بختیاری هستم. فعالیت در حوزه موسیقی را از تیرماه سال ۱۳۵۷ آغاز کردم و در خانواده ما هیچکس اهل موسیقی نبود اما در دوران کودکی، سازی به نام «ملودیکا» به دستم رسید و همین موضوع باعث شد به موسیقی بسیار علاقه‌مند شوم و آن را دنبال کنم.

وی بابیان اینکه فکر نمی‌کرده روزی آهنگساز شود و این حرفه به شغل اصلی اش تبدیل شود، افزود: در دوران هشت سال جنگ تحمیلی، پدرم اصرار داشت که در خوزستان بمانیم. او عقیده داشت جوانانی از سراسر کشور برای دفاع به این منطقه آمده بودند و درست نبود که ما خاک خود را رها کنیم. به همین دلیل ما از اولین روز تا آخرین روز جنگ در اهواز حضور داشتیم. زمانی که جنگ آغاز شد من ۱۱ ساله بودم و در پایان جنگ ۱۹ سال داشتم. در آن زمان نمی‌توانستم نسبت به جنگ بی‌تفاوت باشم و به همین دلیل گروهی را تشکیل داده بودیم که دائما در پشت خط نبرد حاضر شده و مجروحان جنگی را یاری می‌کردیم.

آهنگساز فیلم «خائن کشی» ادامه داد: در آن مقطع مادرم به دلیل سن کم من، مخالف حضورم در میدان جنگ بود، اما من نمی‌توانستم نسبت به خاک و مردم کشورم بی‌تفاوت باشم.

اورکی بیان داشت: در اهواز فیلم «فرار به سوی پیروزی» که اثر زیبایی بود و موسیقی شاهکاری داشت به اکران درآمد. هنوز هم لحظه به لحظه موسیقی آن را در ذهن دارم. من بیش از ۴۰ دفعه برای تماشای این اثر به سینما رفتم تا بتوانم موسیقی آن را گوش کنم. آن زمان امکانات بسیار محدود بود و برای تهیه برگه نت مجبور بودم مسافت اهواز تا تهران را طی کنم. 

وی با بیان اینکه همواره ترکیب تصویر و موسیقی برای او بسیار مهم بوده است، افزود: زمانی که فیلم‌های مسعود کیمیایی را می‌دیدم، صدای تلویزیون را می‌بستم و با توجه به حال و هوای آثار او، خودم برای آن موسیقی می‌ساختم. از همان ابتدا علاقه داشتم تا در زمینه موسیقی فیلم فعالیت کنم. بعدها که به تهران مهاجرت کردم، نوع نگاه و تفکر من نسبت به موسیقی تغییر کرد چراکه مجبور بودم خود را با تصاویری که به دستم می‌رسید تنظیم کنم و هر آنچه تصویر از من می‌خواست را ارائه دهم. زمانی که به تهران آمدم دوست داشتم مسعود کیمیایی اولین کارگردانی باشد که با او همکاری کنم. از نظر من او تنها کارگردانی است که همچنان برای موسیقی فیلم اهمیت بسیار زیادی قائل است و موسیقی بخشی از دکوپاژ فیلم‌های کیمیایی را تشکیل می‌دهد. او زمانی که فیلمنامه‌ای را می‌نویسد، در آن بر نقش موسیقی در سکانس‌بندی‌ها تاکید می‌کند. شناخت کیمیایی از موسیقی بسیار استادانه است و در گفت‌و‌گوهایی که انجام می‌دهیم، او را در قامت یک آهنگساز بزرگ می‌بینم. 

اورکی خاطر نشان کرد: یادم می‌آید من و زنده یاد بابک بیات همراه یکدیگر در شمال کشور بودیم که از دفتر آقای کیمیایی با او تماسی گرفته شد. بیات به من گفت که قرار است موسیقی فیلم «سربازهای جمعه» را به صورت مشترک همراه هم بسازیم. از این اتفاق بسیار خوشحال بودم اما متاسفانه به سرانجام نرسید. تا اینکه سال‌ها بعد جواد طوسی منتقد مطرح سینما با من تماس گرفت و گفت آقای کیمیایی می‌خواهند شما را ببینند. جواد طوسی مستندی به نام «قهرمان آخر» را درباره کیمیایی ساخته بود‌ که موسیقی آن فیلم را من کار کرده بودم و زمانی که کیمیایی آن قطعات را شنید، برای فیلم خود از من دعوت کرد. این همکاری خوشبختانه تا آخرین اثر ایشان در حال حاضر یعنی «خائن کشی» ادامه پیدا کرده است و در طول این مدت بسیار از او آموخته‌ام. من معتقدم برای یک آهنگساز حرفه‌ای، مسعود کیمیایی بهترین گزینه برای همکاری خواهد بود.

اورکی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: از نگاه من موسیقی تنها چیزی نیست که با ساز نواخته می‌شود و جنبه آوازی دارد. من معتقدم حتی سکوت‌ها در فیلم، موسیقی به شمار می‌رود. همچنین فعالیت‌های صدابردار در سر صحنه و پس از او صداگذار و همینطور دیالوگ‌های بازیگران، بخشی از موسیقی یک فیلم را تشکیل می‌دهد. اگر یک تصویر فاقد موسیقی باشد، قدرت اثرگذاری کمتری خواهد داشت. 

وی همچنین ادامه داد: انسان بدون موسیقی زنده نخواهند ماند، چراکه موسیقی در حکم غذای روح انسان است.

اورکی در پایان بیان داشت: برای دفاع از خاک و مردم کشورم حاضرم جان خود را فدا کنم. امیدوارم بتوانم برای جامعه فردی خدمت‌گزار باشم زیرا هر چه دارم از مردم است. 

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر